Oración Derradeira

Señor:

Non che pido que camiñes
sobre as augas.
               Véñome sentar á túa beira.
As miñas armas
               aí están sobor da area.

               Deixar que o mar
               as vele...
Estou canso!
Pidoche
                que as douradas portas
da lonxanías, as peches.
De alí viñan os meus versos.
Ise páxaro brilhante
fatigou a miña frente.
Que sólo unha sombra
seña sobre o mar
Estou canso!
Que os lirios
               do sono
caian riba das miñas pálpebras.
Non me fagas ningunha pregunta:
faríasme
                volver a empezar.
Coma cando o viático
por unha rúa pasa,
eu quero ise silencio agora,
ise solitario silencio
que se levaron  do Sagrario
e que uns instantes
                queda pechado e baleiro.
O mar está quedo,
e na area
as miñas modestas armas
vanse sumindo.
Non quero soñar
coas miñas lonxanías misteriosas.
Alonxa ise páxaro brillante.
Que frescura sinte a miña frente
                apoiado no teu manto!
                Señor, Señor
                pecha o meu libro pra sempre!

Luis Pimentel
Sombra do Aire na Herba